Relatywizm

Weekend w domku na wsi. Domku, który kiedyś był domem. Świat spuchł strasznie przez te kilkadziesiąt lat. Był czas, kiedy mieszkała tu wielopokoleniowa rodzina. Kilka osób, które żyły obok siebie, blisko siebie. Fizycznie blisko. To raptem około trzydziestu metrów kwadratowych. Pokój, kuchnia, sień, spiżarnia. Teraz zamiast tej ostatniej łazienka z toaletą. Dom, który dla Joszka, mającego na co dzień do dyspozycji chałupę wielkości stodoły, może wydawać się więzieniem.

Pies miota się od wychodzących na ulicę drzwi, w których szybka pozwala kontrolować okoliczne życie, po okna z zaciągniętymi roletami. Traktor. Burczenie Joszka nakłada się na narastający warkot ciągnika. Okno po lewej, zasłonięte, ale uchylone. Joszko unosi nos, aby lepiej poczuć to, co nadciąga. Hałas narasta. Joszko rzuca się znowu do drzwi. Szczeka, próbując odgonić intruza. Odstraszyć zagrożenie. Obronić nas. Chrząkanie silnika przenosi się w prawo. Joszko dwoma susami dopada okna. Opiera się łapami na parapecie i wetknąwszy łeb za roletę, próbuje coś dostrzec. Powarkuje jeszcze cicho na pożegnanie. Teraz będzie godzina bądź dwie spokoju.

Dalsza część tekstu, jako że bez obecności Joszka, to do przeczytania w innym miejscu: „Tożsamość„.

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Ogólne

Bliżej północy, czyli spacerów odsłona wieczorna

Joszko, jak zwykle w czasie ubierania na spacer, udaje kamień. Nic go nie wzrusza. Ja wkładam buty, on jest posągiem. Zakładam kurtkę, zapinam zamek, on wpatruje się ciągle w ten sam punkt na drzwiach. Zakładam czapkę – on niewzruszony. Jak głaz. Dopinam poły kurtki jedynym guzikiem na dole – udaje, że nie widzi. Powoli wsuwam dłonie w wyciągnięte z kieszeni rękawiczki. Pies ciągle w tej samej pozycji, niewzruszony, cierpliwy, monumentalny. Tornjak Joszko. Z Mazur.

18.12.2017

Od d...rugiej strony

Socjalizacja

Powiadam wam. Nie oczekujcie niczego od świata. Bo niby dlaczego świat miałby wam coś przynosić, dawać, w ogóle zajmować się wami w jakiś szczególny sposób? To wy dawajcie światu siebie, kreujcie go. A wtedy świat odwdzięczy się wam tym samym.

Z „Wielkiej Księgi Joszka Myśli Głębi”

30.04.2017

Od d...rugiej strony

Demony albo rozmówki na cztery nogi kute

Podchodzi Joszko ze strzępem jakiejś zabawki w pysku i trąca mnie nosem. Tak to ja widzę i opisuję – podchodzi i trąca nosem. Dla obcego człowieka byłoby to raczej coś w stylu: „napada mnie jakieś bydlę i dźga tępym narzędziem”.

23.06.2017