Jak to w grudniu

Wietrzna, wilgotna noc. Sześć stopni powyżej zera. Jak to w grudniu.

Byliśmy już dziś na dłuższym spacerze, więc ten ostatni jest tylko krótką przechadzką dla fizjologicznego spełnienia Joszka, naszego spokojnego snu i poranka  bez niespodzianek gdzieś na dywanie. W pobliżu domu, łączka przy rowie i zarośla nieopodal. Zbliżamy się do krzaków.

Spłoszyliśmy kaczkę. Joszko też się spłoszył. Zrobił susa na długość smyczy i zawrócił, żeby sprawdzić, co to było. Zawsze na zdarzenie niespodziewane, zaskakujące tak reaguje. Szybko przywyka i uczy się. Wtedy reakcją jest już tylko ciekawość i czujność.

It’s alive!

W końcu zobaczył tego lisa. Łazimy w kółko już chyba z 10 minut. Lis cofał się i wychodził z zarośli. Przyglądał się, ciągle z bezpiecznej odległości. Wysokie trawy zasłaniały Joszkowi trzymającego się nisko lisa. Kierunek wiatru nie sprzyjał wyczuciu go. W końcu po wyjściu trochę wyżej pies dostrzegł ruch. Zaczął cicho burczeć, poszczekiwać z zamkniętym pyskiem, jakby z wnętrza. Coraz głośniej, coraz wyraźniej. Ogon poszedł w ruch. Pełnia szczęścia, spełnienie. Do tego się przecież urodził.

W słabym świetle lis wygląda na szarego. Może zmienia futro na zimowe? Ledwie go widać wśród traw. Tylko biały pyszczek odcina się wyraźnie na tle szarości, kiedy obraca się i patrzy w naszą stronę.

„Dobry pies. Dobry.” – chwalę Joszka i poklepuję lekko po boku. Jeszcze dwa kroki i lis znika gdzieś w leszczynach.

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony

Wielki Szary Dudniący Potwór

Świat bywa zmienny. Potrafi zaskakująco nagle wypełnić się nienaturalnymi dźwiękami. To nie jest śmieszne, to przerażające jest. Na krótko. Dziwadła się wtedy ze mnie podśmiewują. Wydaje im się, że tego nie widzę. A mnie się wydaje, że to oni mogą sprawiać, że świat bywa zmienny. Niczego nie rozumieją. Może głusi są? Może to kolejny ich upośledzony zmysł? Bo węchu nie mają na pewno.

29.10.2016

Od d...rugiej strony

Joszko movie #4 – Wyimki z amatorskiego układania psa

– Nie. Puść. Daj. Zostaw. Oddaj. Nie twoje. Nie wolno. – wyrzucam z siebie, świadomy tego, że pies może być skołowany tym gadaniem, ale trochę zrezygnowany niemożnością przypomnienia właściwej komendy. A pytałem już wielokrotnie. Skoro mnie już nudzi zadawanie pytania, to jak nudne musi być odpowiadanie ciągle na to samo pytanie? Biedni nauczyciele.

06.03.2017

Od d...rugiej strony Podróże dalekie i bliskie

Względność zniewolenia, czyli weekend na wsi

Zaczynam doceniać pożytki, które przynosi puszkowanie. Od czasu, kiedy Dziwadło przestało mnie pozbawiać gruntu pod łapami, to startujemy bez stresu prawie. Nie protestuję, kiedy godzinami świat za oknem ucieka przede mną, zanim zdążę go przywitać i przyjrzeć dokładniej. Nie marudzę, że chcę siku, że napiłbym się kawy albo zjadł batonika. Jestem idealnym pasażerem tylnej kanapy. Przecież mógłbym co chwilę pytać: „daleko jeszcze?”, ale jestem tornjakiem, nie osłem.

23.10.2017