Skrol

autor: augustyn

24.01.2019

Znam. Skrol. Znajomy. Nudziarz. Skrol. Dziwadła, dziwadła. Skrol, Poczwarki. Skrol. Dzieci. Dzieci? Poczwarki? Co one robią na tej tablicy? Skrol, skrol, skrol. Szczeniak jakiś. Hmmm. Nic ciekawego, lecimy dalej. Żarło. Taa, żarełko. Nie, tylko ślad. Skrol. Dalej. Suczka! O proszę, jaka niespodzianka. Chwileeeeeczkę. Jeszcze nie. Dobra, skrol, chyba ją jednak znam. Co to, kto to? Nie rozpoznaję.

Zima

Joszko obwąchuje kolejną kupkę śniegu. Zimą chyba zapachy są intensywniejsze, a może bardziej się mieszają, przenoszone na oponach, przepychane pługiem i łopatami ze śniegiem. Joszko zimą popada w nałóg przeglądania naszego lokalnego ulicznego fejsbuka. Od czasu do czasu podnosi nogę i lajkuje coś, a kiedy trzyma nogę uniesioną dłużej, to pewnie pisze komentarz żółtym fontem. Czasami znudzony wodzi nosem z lekko tylko opuszczoną głową, a czasami, jak trafi na coś zajmującego to z nosem nisko przy ziemi, na szeroko rozstawionych nogach, gotów sam pociągnąć sanie z turystami na Śnieżkę. Krótki, szybki oddech, podfruwające, furkoczące fafle, głowa przerzucana z lewa na prawo. Naprzód! Naprzód! W bok! Dalej! Gdzie woń nas wiedzie!

Joszko coś znalazł

Coś jest…

Coś jest. Nie wiem, co, ale jest. Dzikie. Nowe. Intensywne. Żywe. Chodźmy! Szybciej, dalej. Ech, łamaga i opornik z tego Dziwadła. Coś z tym trzeba zrobić. Rewolucja?

Uwolnić Joszka! Wolność dla węchu! Wyzwolić zapachy! Zrzucić obroże! Odpiąć smycze!

Wolny Joszko

Uwolnić Joszka!

O czym to ja mówiłem? Co wąchałem? Reks spod dwudziestego drugiego? E tam. To standard. Skrol go. Lecimy dalej, to się nigdy nie kończy. To Ulica, nie Sparta.

Podziel się, udostępnij, skrytykuj, albo pochwal, jeśli wolisz.

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Ogólne

Rudy i nasz pies

Było to tak. Ucieszyłem się, bo pojawił się na moim podwórku. Ucieszyłem się, bo jestem przyjazny, choć niedoceniany pod tym względem wcale. Jestem gościnny, choć wolę nie przesadzać. Potrafię się cieszyć z odwiedzin, prezentów i marnego żarcia. Potrafię się cieszyć ze wszystkiego. Sam nie wiem dlaczego.

22.01.2018

Od d...rugiej strony

Umówiłem się z nim na 6:30

Noc – słyszę szczekanie Joszka. Półotwartym okiem zerkam na okno – przez zaciągnięte żaluzje prześwitują promienie światła, czyli dzień. Cisza. Może przestanie szczekać – naiwnie próbuję odwlec wylezienie z łóżka. Dobre i dziesięć sekund. Szczeka po siedmiu. Wygrzebuję się spod kołdry. Wąskim przejściem między łóżkiem a ścianą, po omacku wychodzę na korytarz. Szuram nogami po podłodze, żeby nie potknąć się o Joszka, i na czuja znajduję wyłącznik światła. Rozszarpana foliowa, szeleszcząca jednorazówka, którą zostawiłem na przynętę. Obok dumny Joszko. Widzi, że na niego patrzę, wstaje dziarsko, odwraca głowę i zaczyna szczekać.

14.03.2017

Ogólne

Opuszczony lazaret albo Pan Kotek był chory

Pan kotek był chory i leżał w łóżeczku. I przyszedł Pan Doktor… Ten wierszyk to same kłamstwa i wypaczenia. To Pan Puszek był chory i wcale nie leżał w łóżeczku, bo zalegiwał trochę gdzie popadnie i do tego podejrzanie wyciągnięty, zamiast ładnie zwinięty w kłębuszek, jak to zadowolone koty mają w zwyczaju.

07.03.2019

Kategorie:

Od d...rugiej strony 113 Wichry wyobraźni 12 Ogólne 61 Refleksyjnie 15 Trochę na boku 10 Podróże dalekie i bliskie 20