Skrol

Joszko obwąchuje kolejną kupkę śniegu. Zimą chyba zapachy są intensywniejsze, a może bardziej się mieszają, przenoszone na oponach, przepychane pługiem i łopatami ze śniegiem. Joszko zimą popada w nałóg przeglądania naszego lokalnego ulicznego fejsbuka. Od czasu do czasu podnosi nogę i lajkuje coś, a kiedy trzyma nogę uniesioną dłużej, to pewnie pisze komentarz żółtym fontem. Czasami znudzony wodzi nosem z lekko tylko opuszczoną głową, a czasami, jak trafi na coś zajmującego to z nosem nisko przy ziemi, na szeroko rozstawionych nogach, gotów sam pociągnąć sanie z turystami na Śnieżkę. Krótki, szybki oddech, podfruwające, furkoczące fafle, głowa przerzucana z lewa na prawo. Naprzód! Naprzód! W bok! Dalej! Gdzie woń nas wiedzie!

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Ogólne Refleksyjnie

Figurka

Krok za krokiem, krok za kroczkiem… Przeszliśmy już jakieś sto metrów od domu. Cichy bezwietrzny wieczór. Joszko beztrosko przewąchujący zapachy wzdłuż chodnika. Ja rozglądam się bez konkretnego celu i zamysłu. Noc jest jasna, koniec pierwszej kwadry, ani jednej chmurki. Dzięki temu oświetlone okna nie przyciągają uwagi i łatwo nie być wścibskim.

29.06.2017

Od d...rugiej strony Wichry wyobraźni

Tornjaka słuch absolutny

Joszko jest absolutnie doskonały. Wszyscy to wiemy i nikt tego nie kwestionuje. Nie z powodu braku odwagi, po prostu oczywista prawda nie podlega dyskusji. Słuch też ma doskonale absolutny. Trochę to trwało, zanim rozeznałem się w tym mechanizmie i jego konsekwencjach.

13.11.2017

Od d...rugiej strony

Rozwinąć skrzydła

Rozgardiasz. Kakofonia dźwięków. Intrygująca. Nie rani uszu, łechce raczej. Zaciekawia. Muszę zwolnić. Czuję, że tak trzeba. Dziwadło też zwalnia. Zwykle wyczuwa moje polecenia i robi, co należy. Może nawet kiedyś będą z niego ludzie.

12.03.2017