Rozwinąć skrzydła

Rozgardiasz. Kakofonia dźwięków. Intrygująca. Nie rani uszu, łechce raczej. Zaciekawia. Muszę zwolnić. Czuję, że tak trzeba. Dziwadło też zwalnia. Zwykle wyczuwa moje polecenia i robi, co należy. Może nawet kiedyś będą z niego ludzie.

Symbol pokoju jak kamień wylądował na daszku karmnika. Wszystkie wróbelki, sikorki i mazurki ciekły. Gołąbek, taki miły, właśnie zaprowadził pokój. Rozgonił głodne mniejsze ptaszki, choć sam nie mieści się do małej budki. Siedzi teraz toto i w nosie ma poburkiwanie Joszka. Za daleko jesteśmy.

Joszko lubi posiedzieć i popatrzeć na ptaki żerując wesoło w karmniku w ogrodzie jednego z sąsiadów. Bywamy tam prawie codziennie i ze skarpy, zza ogrodzenia słuchamy i patrzymy. Chyba że jakiś szkodnik udający ptaka nam przeszkodzi. Wredna, fałszywa bestia.

Lecą żurawie

Mocno się podniecił. Szczeka tak całkiem na poważnie, staje na tylnych łapach. Zaniepokoił go ten widok i dźwięk. Wiosna już w przedsionku, a znad jeziora na południe, świszcząc, w kluczu, jak żurawie, poleciało siedem łabędzi. Dokąd, dlaczego teraz?

Joszko interesuje się awioniką. Obserwuje ptaki. Uczy się? Szczególnie zajmujące są te duże. Kruk, nie – nie kruk niestety, tylko gawron, aż go wmurował w ziemię. Kraknął ze trzy razy i odleciał długo obserwowany przez łaciatego ornitologa amatora, aż zniknął za lasem.
Może mieć problem z latającymi stworami, duża różnorodność. Raz widział paralotnię z silnikiem. Relatywnie mało ruchliwy, wielki ptak, cały czas burczący. Człowieka tam chyba nie był w stanie wypatrzyć, więc mu o tym powiedziałem. Wydaje mi się jednak, że tego, o czym mu opowiadam, nie bierze poważnie. No tak. Może jak będzie starszy, to sobie przypomni i zrozumie, doceni. Na wiele bym jednak nie liczył. Prawda, Kajetanie? *

* Kajetan – nie całkiem niewinna ofiara moich wieloletnich eksperymentów wychowawczych. Rozumie ludzką mowę. Zazwyczaj.

I galeryjka jeszcze:

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Ogólne

Ale jaja!

Myślałem, że widziałem już wszystko. Myślałem tak przez parę godzin, dopóki nie zobaczyłem tego czegoś na horyzoncie. Nie wiem, co to, ale nie widziałem wcześniej. Znaczy się zobaczenie wszystkiego ciągle przede mną. Aż nie mogę się doczekać.

18.03.2018

Ogólne

Migawki z samotnych poranków w wielkim łóżku

Obracam się na lewy bok. Otwieram oczy. Chyba otworzyłem. Coś widzę. Czerwieni się. Powinienem się niepokoić? Chyba nie. Przyniósł swoją poduchę-serduszko z rączkami, którą metodycznie co jakiś czas opróżnia z nadzienia.

12.06.2017

Od d...rugiej strony Wichry wyobraźni

To jest kura Panie Generale!

Od kiedy pamiętam, a pamiętam, od kiedy myślę, a myślę, że myślę, od kiedy się urodziłem, czyli od 10 lipca 2016 roku – byłem pewien, że jestem psem. Ostatnio ta pewność została jednak zachwiana. Myślenie to czasami przeszkadza w życiu. Potrafi w konsternację wprawić nawet tak stoicko do świata nastawionego psa, jak ja.

20.11.2016