Patyk co jest, a jakby go wcale nie było, czyli Joszko movie #8

autor: augustyn

21.04.2017

Zdarzyło się w marcu, gdy przedwiośnie oszukiwało nas trochę, zwiastując rychłą wiosnę.

Pierwsze omal wiosenne popołudnie, które masuriana zdecydowała się spędzić w ogrodzie. Chyba nadal się łudzi, że uda się jej zachować ogród w stanie zadbanym. Miałem pilne roboty, więc moja rola sprowadzała się do odkręcenia zamkniętego na zimę zaworu wody i podłączenia węży.

W moim ogrodzie

Pozwolili mi poszaleć za domem! Sprawdziłem wszystko, niebezpieczeństwa nie ma. Prawie się zaczęło nudno robić, kiedy zza rogu wyszło Dziwadło ciągnąć jakąś terkoczącą maszynę. I wcale się jej nie bało. Obszczekałem ich testowo, otoczyłem kilka razy w bezpiecznej odległości, a kiedy byli już wystarczająco otoczeni i maszyna stała spokojnie podszedłem i zapoznałem się. Zapoznanie było jednostronne, maszyna byłą nieruchoma i spokojna. Cicha i … i … jednak się rusza! To żyje!

Niefrasobliwość

Węże w ogrodzie

Podłączyłem wąż do kranu i otworzyłem zawór, wąż łączący kran z kołowrotkiem węża poruszył się napełniany wodą. Ciśnienie go wyobliło i utwardziło. Joszko zrobił krok do tyłu. Psiknąłem wodą z dala od psa. Pobiegł sprawdzić, co to. Psiknąłem bliżej – ruszył w galopadę po ogrodzie. Na resztkach zeszłorocznej trawy stoi basenik kupiony specjalnie dla Joszka na letnie upały. Skierowałem strumień wody w niego, Joszko nie przepuścił okazji do zabawy. Zacząłem zmieniać rodzaj strumienia wody, sprawdzając, co się psu bardziej podoba.

Dziwadło wypuszcza z maszyny kijki. Takie kijki, których nie da się złapać. Mokre całe. Łapię i łapię, na wszystkie sposoby i ciągle nic w pysku mi nie zostaje oprócz wody. Dziwadło tym kijkiem mnie czasami trąca w zadek, czasami pozwala mi go łapać, czasami rzuca gdzieś dalej, ale nie mogę dogonić. Bardzo sprytny jest kijek ten, zaczarowany jakiś.

Z kijków zostaje tylko woda, w takim czymś, co zatrzymuję tę wodę. Szukałem w tej wodzie choć jednego kijka, ale bez powodzenia. Próbowałem kopać, skrobać zębami, ale nic z tego, kijków nie ma. Jest twardo, mokro i niesmacznie. I ta woda nie wsiąka, nie ucieka. Może i dobrze, mam własną przydomową wodę. A może to nie kijki, tylko woda taka zaczarowana, że czasami jest kijkiem? Ktoś się spotkał już z czymś takim?

zabawa zachowanie

Podziel się, udostępnij, skrytykuj, albo pochwal, jeśli wolisz.

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Refleksyjnie Trochę na boku Podróże dalekie i bliskie

Relatywizm

Niby Dziwadła są ze mną, niby dzielimy tę samą przestrzeń, niby na wszystko prawie mi pozwalają, ale kojec to kojec. Stworzenie w zamknięciu, wolnym pozostać może tylko wewnątrz siebie. Niewidzialna wolność. Bunt skryty przed światem całym. Mówią, że trzeba się dostosować. Jakoś mnie to jednak nie przekonuje. Szukam, zbieram drobinki informacji, wszystkimi zmysłami ze strzępków bodźców, dźwięków, zapachów, cieni za oknami buduję obraz świata poza kojcem i strzegę. I ostrzegam, a nawet alarmuję, kiedy trzeba. Ja, tornjak. Joszko.

21.10.2018

Ogólne Refleksyjnie

Skowronek to, nie słowik

Przebudziły mnie dźwięki. Stukanie? Cisza. Brzęczenie? Co to jest? Trzeba wstać i sprawdzić. Nasze podświadome autodestrukcyjne skłonności sprawiają, że ciągle niefrasobliwie zostawiamy na noc coś na joszkową nudę poranną. I masuriana i ja.

15.05.2017