Było ich trzech, czyli Joszko movie #9

W wiosennych ogrodach w centrum świata

Banda ludzi i psiarnia w ogrodzie. Chaos w czystej postaci. Uporządkuję więc nieco. Ludzie nieważni, a psy…

Iwan – najważniejszy – pan na włościach. Stateczny już dojrzały pies, który pozwolił wyszaleć się młodziakom. I nikt się nie odważył śmiać z jego nowego uczesania.

Pixel – pierwsze spotkanie było dla Joszka nie do końca przyjemne. Zadziorny pies próbował pognębić szczeniaka zbliżonych do siebie gabarytów. Od tego czasu minęło jednak kilka miesięcy, Joszko podrósł, Pixel mocno się wyedukował, dał sobie też wyciąć co nieco. I dzięki temu wszyscy mieli zabawę. Joszko z pobłażaniem przyjmował behawioralne eksperymenty Pixela, który nie mógł się zdecydować, czy być twardzielem, czy przymilnym kumplem.

Rocky – przygarnięty może trzymiesięczny szczeniaczek, który niewiele sobie robił z różnicy wielkości. Joszko był ostrożny i piesek wielkości jego głowy był włączany do zabawy.

Z ciekawostek: szeroka obroża Joszka wzbudziła niepokój, czy to aby nie obroża „elektryczna”? Nie, to po prostu wygodna, szeroka obroża. Szelki za to skojarzyły się komuś z siodłem. Faktycznie, z uchwytem na środku na dziecięce rodeo mogłyby się nadać. Ciekaw jestem tylko, komu Joszko pozwoliłby się dosiąść…

Dziwadła to się chyba mnożą, jak pchły

Spacer z Joszkiem przez miasto to wyzwanie. Ekscytuje się psami, ludźmi, wszystkim, co nowe. Świat wygląda inaczej, wydaje inne dźwięki, porusza się inaczej. Za mało z nim chodziliśmy do miasta. Za mało z nim chodzimy do miasta. Nie ma czasu. To prawda, a jednocześnie wymówka. Czas zawsze by się znalazł. Kolejny raz postanawiamy to zmienić.

I galeryjka jeszcze:

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Ogólne Refleksyjnie

Taki piękny, majestatyczny…

Gdyby tylko Dziwadło uwolniło mnie na chwilę z linki, którą przyczepia się do mnie, bo chyba boi się zgubić, to niechybnie ustaliłbym możliwość wejścia za ogrodzenie. A zniewolony to tylko tu w pobliżu sprawdzać mogę. Ta szczelina, a może tamta, może od dołu, może tu nacisnąć, może górą.

03.09.2017

Od d...rugiej strony Wichry wyobraźni

Tornjaka słuch absolutny

Joszko jest absolutnie doskonały. Wszyscy to wiemy i nikt tego nie kwestionuje. Nie z powodu braku odwagi, po prostu oczywista prawda nie podlega dyskusji. Słuch też ma doskonale absolutny. Trochę to trwało, zanim rozeznałem się w tym mechanizmie i jego konsekwencjach.

13.11.2017

Od d...rugiej strony Wichry wyobraźni

To jest kura Panie Generale!

Od kiedy pamiętam, a pamiętam, od kiedy myślę, a myślę, że myślę, od kiedy się urodziłem, czyli od 10 lipca 2016 roku – byłem pewien, że jestem psem. Ostatnio ta pewność została jednak zachwiana. Myślenie to czasami przeszkadza w życiu. Potrafi w konsternację wprawić nawet tak stoicko do świata nastawionego psa, jak ja.

20.11.2016