Zmeblowiania sposoby różne

Joszkowe wchodzenie na łóżko i inne meble przeznaczone dla ludzi to ciągle drażliwa sprawa, zupełnie nieuregulowana. Brak regulacji to protest przeciwko przesadnym regulacjom unijnym i dobrej zmianie jednocześnie. Masuriana podśmiewa się ze mnie, a ja szukam oryginalnych rozwiązań i robię jaja z Joszka, a zdezorientowany pies jest pewnie już psychicznie skrzywiony na resztę życia. Będzie miał co terapeucie opowiadać.

Curiosity Killed the Cat

Słyszę, że w pośpiechu gramoli się z łóżka i biegnie do mnie. Oby ciekawość go kiedyś nie zgubiła. Jak naszego kota, pięknego Cześka w typie kota norweskiego. Tak go zgubiła, że nie byliśmy w stanie go całkiem znaleźć. Oby nowi ludzie byli dla niego wyrozumiali. On wymaga wyrozumiałości. Dawno temu Czesiek wyszedł i nie wrócił, a dziś Joszka zaintrygował mój odmienny od codziennego sposób poruszania.

Jedna z moich metod na sprowadzenie Joszka z mebla na podłogę to zdecydowane:
-Ej! Zejdź! – patrzę groźnie, opuszczam brwi, tak, żeby siwe, te dłuższe, sterczące, były skierowane prosto w psa. I to go zapewne najbardziej przeraża – może spojrzenie, może brwi, w każdym razie wyzwanie rzucone tak bezpośrednio. To zupełnie tak, jakbym podszedł na wprost od przodu środkiem bezpośrednio zamiast obejść łukiem i powąchać go pod ogonem. Rękawica rzucona, czuć już wilgoć Rubikonu. I wtedy schodzi. Czasem natychmiast, czasem po kilku sekundach i z ociąganiem, ale zawsze schodzi. Nie muszę się z nim już przepychać, jak wtedy, kiedy był jeszcze puszysty. A kiedy zejdzie, to rozpogadzam się, cieszę się, głaszczę go i drapię tak, jak lubi.

Wolę jednak być pogodny cały czas, od dawna nie zależy mi na tym, aby jakakolwiek istota traktowała mnie zbyt poważnie. Strach niefajny jest, a życie tylko bywa poważne. Wtedy, kiedy mu na to pozwolimy. Dlatego szukam innych sposobów. Dziś mignąłem mu w otworze drzwiowym ruchem samuraja z japońskich filmów z lat sześćdziesiątych. Na ugiętych w kolanach nogach, z wyprostowanym torsem, rękami na udach, bo miecza nie mam, a po tasak nie będę specjalnie chodził, przesunąłem się płynnie z korytarza do kuchni. Wystarczyło. Zaintrygowany Joszko nie oparł się. Zmodernizowana metoda skuteczna od pierwszych spacerów. Pobudzić ciekawość i bęc – mamy go! I chwalimy, drapiemy, głaszczemy albo głaskamy – co kto woli – to najważniejsze.

I galeryjka jeszcze:

Czesiek czujny

Czesiek niewinny

Komentarze

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Refleksyjnie Trochę na boku

Tornjak adorowany i adorujący

Dziwadło to, tak wiele ma tego, co mnie tak zajmuje i tego, czym tym się tak bawić lubię i nos tak wkładać. Na czubku ma sierść pachnącą, za którą mogę delikatnie pociągać, na wypustkach słuchowych wiszą małe zabawki, z przodu jest takie miejsce idealnie dopasowane do mego pyska.

21.06.2017

Od d...rugiej strony

Upadek twierdzy

To szorstkie Dziwadło czasami robi mi świństwo. Odgradza się. Izoluje. Takie cwane? Bo ma przeciwstawny kciuk? Jeszcze zobaczymy, kto będzie górą. Nie po to je budziłem, żeby mnie teraz ignorowało.

27.04.2017

Ogólne

Z tornjakiem wśród kotów

„A jak się z kotami dogaduje?” – słyszę często od znajomych, którzy dowiadują się o naszym nowym domowniku. Otóż relacja ta jest… hm – skomplikowana. Tornjak to z natury pies przyjazny w stosunku do innych zwierząt, co jest zrozumiałe, bo jego przeznaczenie to pilnowanie stad owiec i ochrona ich przed intruzami. Jego stosunek do nich musiał więc być co najmniej obojętny. A co z kotami?

09.11.2016