KSM czyli Konfrontacja Sztuk Medytacji

Niemal każdy spacer to próba charakteru. Pozornie jest łatwiej, kiedy pada. Szum deszczu robi dźwiękowe tło, w którym ukrywa się część niepokojów wstrzymujących Joszka. Czasami udaje się iść, omal jak na normalnym spacerze. A czasami mimo wszystko gdzieś tam, w oddali, w echu, pozornie bliżej, są strachy blokujące wędrówkę.

Kiedy siada staram się stworzyć pozory tego, że ja też chcę się zatrzymać. Odrzucam siłowe rozwiązania. Zapobiegam konfliktowi. Stoję i czekam. Sztuka Zen. Moknę. Nasiąkam. Przeciekam. Mógłbym go zachęcić patykiem ale to jest rozwiązanie zarezerwowane na chwile pośpiechu. Teraz mogę zaszaleć twórczo. Milczę, bo na 90% nie poruszy go żadne przymilne (o ile ja potrafię mówić przymilnie) „Joszku”, ani ciche „idziemy”, ani zdecydowane „Joszko do mnie”. Nie będę sam siebie upokarzał już na starcie tego starcia. Czuję koszulę przyklejająca się do pleców.

Zaczynam ćwiczyć improwizowane Tai Chi na końcu smyczy. Dziwacznymi ruchami, krokami, obrotami próbuję wybić Tornjaka z tego stoickiego kontemplowania świata. Z boku muszę wyglądać jak kretyn, który robi jakieś dziwaczne wygibasy uwieszony smyczy z siedzącym psem na drugim końcu. Czasami to działa. Sporadycznie. Lepiej działa taniec świętego Wita ale wtedy mamy już zabawę i nic z tego nie wynika, oprócz kolejnego doświadczenia klęski i poniżenia. I to nie Joszko tak się czuje.

Wreszcie podniósł tyłek i robimy parę kroków w przód. Do trawniczka. Pac i leży. A niech tam. W końcu ja tu jestem zwierzęciem szczytowym ewolucji. Nie położę się ale przeczekam. Co tam przeziębienie, katar, kaszel, jakieś zapalenie płuc, muszę swoja dumę ratować! On leży, ja stoję. Ręce splotłem na piersi – niech widzi, że ze mną nie ma żartów. Ohm, ohmm, ohmm …

Komentarze

Komentarze archiwalne:

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Ogólne

Nawiedzony pies, czyli Joszko movie #23

Małe było toto, przestraszone, bezbronne, zaślinione, uległe i płci odmiennej. Nie całkiem odmiennej, tylko ode mnie odmiennej. To pomyślałem, że pozwolę mu być. Zostać w moim świecie, a nawet bliżej, w rewirze moim, a nawet zupełnie blisko – w domu moim.

01.09.2018

Od d...rugiej strony

Problem mam

Standardowa procedura powrotu do domu ze spaceru to znalezienie czegoś na zachętę albo pozwolenie Joszkowi na wyszukanie czegoś, co będzie niósł do domu. Zawsze znajdą się ludzie, którzy lubią żyć w śmietniku, więc zazwyczaj nie ma z tym problemu.

27.02.2017

Ogólne

Siła słowa

– Idealne miejsce. Świetny wybór. Lepiej nie mogłeś trafić. Zacisznie, miękko, pachnąco. A teraz kucaj i rób kupę. – Próbuję skłonić Joszka do wypróżnienia. Nieskutecznie. Wgapia się gdzieś w niknącą za domami drogę. Pustą, nieruchomą, taką, jak zawsze. Chyba jednak dla psa w jakiś sposób inną.

03.06.2018