Prosta droga

Pierwsze urodziny Joszka. Piłka mu się spodobała, zawieszkę* zignorował, a tortem nie zdążył podzielić. Odmówilibyśmy, co Joszko z pewnością wyczuł i nie próbował nas namawiać do zjedzenia surowego hamburgera z wysokiej jakości wołowiny ułożonego w smaczkach i na smakołykach.

Roczniak

Joszko – roczniak. Niby to jakaś oznaka psiej dorosłości, taka ludzka osiemnastka. Tylko jak się przyjrzeć osiemnastolatkom, to co z nich za dorośli? Dzieciarnia, żeby nie użyć dosadniejszych, obraźliwych określeń. Są oczywiście wyjątki, choćby wszyscy ci wyjątkowo dojrzali nieletni czytający ten tekst**. Mając też na uwadze to, że, jak twierdzą ci, którzy się na tornjakach znają, psy te dorastają po jakichś trzech latach… widzę rocznego Joszka szczeniaczkiem, któremu ktoś lekkomyślnie mógłby wydać dowód osobisty.

A przecież on się prawie nie zmienił od czasu, kiedy do nas trafił:

* Takie coś zakupiliśmy: Petmark
** To właśnie jedna z oznak dojrzałości: umieć się we właściwym momencie odpowiednio podlizać. Niektórzy nazywają to oportunizmem, ale to z zawiści z powodu braku tej szlachetnej umiejętności.

I galeryjka jeszcze:

Dorastający Joszko

Szczeniaczek

Mało...

Smakuje!

Młodziak

Komentarze

Komentarze archiwalne:

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Podróże dalekie i bliskie

Wrześniowy Nowy Rok w Biebrzańskim Parku Narodowym

Motto:

„Nie samym psem człowiek żyje”

Sparafrazowane przysłowie Indian z plemienia Apache*

04.01.2018

Ogólne

Z Joszkiem w tle

Wieczorny przedspacer. To taki spacer funkcjonalny, żeby Tosia, która ma miniaturowy, proporcjonalnie do swojej wielkości, właściwie małości, pęcherz mogła się wypróżnić w ogrodzie. Śniegu już tylko resztki, ale dzięki światłom w oknach naszego i okolicznych domów da się iść, nie wdeptując w rabaty i inne organiczne niespodzianki, które można spotkać w naszym ogrodzie. 

29.01.2017

Od d...rugiej strony Ogólne Refleksyjnie

Refleksyjny poranek sam na sam z tornjakiem, czyli kawa bez papierosa

Wstaję, odstawiam do zlewu kubek z wilgotnymi fusami po parzonej na modłę peerelu kawą. To sposób niezdrowy ponoć, nieoddający ani smaku, ani aromatu kawy, ale tak właśnie lubię. Choć czasami wypijam i dobre ponoć espresso, czasami zamiast biegania do kuchni, parzę sobie kawę z ekspresu, to i tak najbardziej lubię kawę, po której wypiciu widzę na dnie brązową breję. Odsączam resztkę płynu, a na ściance oglądam wysunięty na pożegnanie wilgotny język z fusów.

28.08.2017