Prosta droga

Pierwsze urodziny Joszka. Piłka mu się spodobała, zawieszkę* zignorował, a tortem nie zdążył podzielić. Odmówilibyśmy, co Joszko z pewnością wyczuł i nie próbował nas namawiać do zjedzenia surowego hamburgera z wysokiej jakości wołowiny ułożonego w smaczkach i na smakołykach.

Roczniak

Joszko – roczniak. Niby to jakaś oznaka psiej dorosłości, taka ludzka osiemnastka. Tylko jak się przyjrzeć osiemnastolatkom, to co z nich za dorośli? Dzieciarnia, żeby nie użyć dosadniejszych, obraźliwych określeń. Są oczywiście wyjątki, choćby wszyscy ci wyjątkowo dojrzali nieletni czytający ten tekst**. Mając też na uwadze to, że, jak twierdzą ci, którzy się na tornjakach znają, psy te dorastają po jakichś trzech latach… widzę rocznego Joszka szczeniaczkiem, któremu ktoś lekkomyślnie mógłby wydać dowód osobisty.

A przecież on się prawie nie zmienił od czasu, kiedy do nas trafił:

* Takie coś zakupiliśmy: Petmark
** To właśnie jedna z oznak dojrzałości: umieć się we właściwym momencie odpowiednio podlizać. Niektórzy nazywają to oportunizmem, ale to z zawiści z powodu braku tej szlachetnej umiejętności.

I galeryjka jeszcze:

Dorastający Joszko

Szczeniaczek

Mało...

Smakuje!

Młodziak

Komentarze

Komentarze archiwalne:

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony

Nauczki

Poranek, jakich wiele. Wyłażę z sypialni, próbując otworzyć lewe oko. Nie, te problemy to nie jest licentia poetica. Ktoś kiedyś wraził mi w to oko wielki palec prawej nogi. Paluch znaczy się. Bardzo jestem ciekaw, co sobie teraz wyobrażacie.

19.03.2017

Od d...rugiej strony Ogólne

Liberté-Agilité-Fraternité, czyli Joszko movie #16

Dziwadła to naiwne są. Przynajmniej wobec mnie. Nie wiem, co z resztą świata. To mnie nie obchodzi, w końcu i tak świat kręci się wokół mnie. Czasami bardzo szybko, aż za szybko. Mam na to swoje sposoby, ale niestety działają różnie. To znaczy, że czasami nie działają wcale. Świat gna gdzieś tak, że nie da się za nim nawet wzrokiem nadążyć. Jeśli macie tak samo, to wiedzcie, że to nie przeze mnie – ja się temu opieram, całym swoim ciężarem.

05.07.2017

Wichry wyobraźni

Miejsce wyjątkowe

Beztroska świątecznego spaceru znikła w jednej chwili. Zwolnił. Omal się nie zatrzymał. Na sztywnych nogach wkroczył w aurę, która otaczała to pozornie zwyczajne miejsce. Powietrze zdawało się gęste jak smar. Centymetr za centymetrem, po łuku zbliżał się do centrum.

08.04.2018