Zorientowany na mleko

Półtorej minuty, II stopnień mocy mikrofalówki, pełna szklanka mleka, solidna garść płatków kukurydzianych. Błyskawicznych chyba. Przepis na udane śniadanie tornjaka. Zdrowe i pożywne – takie slogany propagandowe docierały do mnie w dzieciństwie. A może to tylko chodziło o samo mleko? Pij mleko! I raczej dotyczyło jakichś innych płatków. I używaliśmy wtedy surowego mleka. Współczesne, pasteryzowane to ponoć właściwie wyrób mlekopodobny.

Symbol minionych czasów: prawdziwe mleko i wyrób czekoladopodobny. A dziś prawdziwa czekolada i mleko, którego nie da się zsiąść. A to takie piękne wspomnienie. Mleko zamieniające się w specyficzną galaretkę na słonecznym parapecie. Gładkie, jednorodne, rozpływające się w ustach. Coś zupełnie innego, niźli współczesne „zsiadłe mleko”, wyglądające raczej na jakieś skisłą mleczną breję w plastikowym kubeczku. Sentymenty postpeerelowskie takie.

Temperatura mleka jest ważna, bo Joszko, kiedy któregoś dnia ostatnich upałów dostał płatki zalane zimnym mlekiem, to tak mnie wzrokiem zmroził, że pełen skruchy sam chciałem je zjeść. Ale nie ja je przygotowałem, więc bałem się tknąć. Już imaginowałem sobie to słodkie: „psu płatki wyjadasz?”. Zszedłem więc mu tylko z oczu i schowałem w piwnicy.

Zimne mleko

O gustach się nie dyskutuje

Lody

Joszko upały znosi całkiem nieźle. Kawał pyska, ma czym się wietrzyć. W domu jest chłodno i układa się w tych samych miejscach jak w czasie chłodniejszych dni. Jedynie czasami uruchamia taki kilkunastosekundowy głośny sprint oddechowy. Taki krótki psi rebirthing, który już przestał nas niepokoić.

Lody Joszko lubi, jak chyba każdy pies, ale dostaje raczej w niewielkich ilościach (śladowych, jeśli chodzi o mnie) do wylizania po tym, jak my zjemy. Raz bądź dwa razy miał okazję zasmakować lodów w wyjściowej postaci, z wafelka. Nie wzgardził. A dorósł już do tego, że nie wsysa, co mu się pod nos zaplącze. Potrafi odmówić, nie to, co ja.

I galeryjka jeszcze:

Komentarze

Komentarze archiwalne:

W jakiś sposób podobne:

Od d...rugiej strony Ogólne

Skrzynka z trubadurami

W domu jest takie dziwne okno, w którym czasami nie widać nic, a czasami dzieje się wiele. Tak wiele, że zazwyczaj ignoruję to, co tam się odbywa. Mam ucho czujnie nastawione na dźwięki i we właściwych momentach nastawiam też drugie, a nawet zerkam, ale to tylko takie dmuchanie na zimne. Wiem, że Dziwadłom nic nie grozi z tego kierunku. Nigdy nikt nie wyjrzał nawet przez to okno.

30.10.2017

Od d...rugiej strony

Nauczki

Poranek, jakich wiele. Wyłażę z sypialni, próbując otworzyć lewe oko. Nie, te problemy to nie jest licentia poetica. Ktoś kiedyś wraził mi w to oko wielki palec prawej nogi. Paluch znaczy się. Bardzo jestem ciekaw, co sobie teraz wyobrażacie.

19.03.2017

Od d...rugiej strony

Demony albo rozmówki na cztery nogi kute

Podchodzi Joszko ze strzępem jakiejś zabawki w pysku i trąca mnie nosem. Tak to ja widzę i opisuję – podchodzi i trąca nosem. Dla obcego człowieka byłoby to raczej coś w stylu: „napada mnie jakieś bydlę i dźga tępym narzędziem”.

23.06.2017